هماهنگی ساختار انگیزشی نهاد قرض الحسنه با ابعاد وجودی انسان

توجه صاحبان وجوه به ابعاد معنوی و آخروی خود سبب می گردد که دراین باره احساس نیاز نمایند. آنها به دنبال بهترین راه جهت ارضای خویشتن هستند. اگرچه صدقات می تواند تا حدودی این نیاز را برطرف کند، اما همان گونه که در روایات اشاره شده است، امکان اختصاص این وجوه به نیازمندانی غیرواقعی و ایجاد فضای گداپروری در جامعه وجود دارد. این امر سبب می گردد که راه مزبور از کارآیی مناسبی برخوردار نباشد. این درحالی است که است که قرض الحسنه از این چالش رنج نمی برد، به همین خاطر کارآمدتر است. بویژه از طریق سکوهای قابل اعتماد برای تامین مالی خرد و تامین مالی جمعی در راه رشد کسب و کار مانند سکوی کارماران.

توجه به ابعاد معنوی و اخروی از جهت دیگری نیز مشکل کمبود وجود در نهاد قرض الحسنه را می تواند حل نماید. یکی از علل کمبود وجود در نهاد قرض الحسنه به ساختار انگیزشی قرض دهندگان از جهت ترس در عدم بازگشت وجوهشان برمی گردد. در اینجا نیز تلاش شده است که با توجه به ابعاد معنوی و اخروی قرض گیرندگان، در آنها انگیزه لازم جهت کوتاهی نکردن در بازگشت وجوه به وجود آید. درصورتی که وجوه در موعد مقرر بازگشت شود، این امکان وجود دارد که همین وجوه دوباره به نیازمندان دیگری قرض داده شود. از سوی دیگر مازاد تقاضا در نهاد قرض الحسنه نیز با تکیه بر ابعاد معنوی و اخروی قابل حل است. آموزه هایی که نکوهش از قرض گرفتن در موارد غیرضروری را می نماید، درواقع درصدد تنظیم تقاضای قرض می باشد.

نکته دیگری که درباره هماهنگی ساختار انگیزشی نهاد قرض الحسنه با ابعاد وجودی انسان باید به آن توجه شود، مربوط به بعد مادی است. در واقع در این نهاد هم به بعد مادی تقاضاکنندگان وجوه و هم به بعد مادی عرضه کنندگان وجوه توجه مناسبی شده است. زیرا از سویی نیازهای مادی ضروری تقاضاکنندگان وجوه را برطرف می نماید و ازسویی وجوه قرض گرفته شده که در انتهای دوره بازگشت می نماید. در اختیار صاحبان وجوه قرار گرفته و آن ها می توانند در ارتباط با نیازهای خود مورد استفاده قرار دهند.

برگرفته از مقاله: رفتارشناسی قرض الحسنه، علی اصغر هادوی نیا.